Ο καρκίνος του προστάτη είναι ο συχνότερος καρκίνος στους άντρες. Η έγκαιρη διάγνωση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στην αντιμετώπιση της συγκεκριμένης πάθησης, γεγονός που αντανακλάται τόσο στο προσδόκιμο επιβίωσης του ασθενούς όσο και στην ποιότητα ζωής του.
Μία απλή εξέταση αίματος μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό του καρκίνου του προστάτη σε ένα πρώιμο στάδιο. Η εξέταση αυτή μετρά την ποσότητα του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA) στο αίμα. Από την ηλικία των 50 ετών και άνω συστήνεται σε ετήσια βάση μέτρηση του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA) και έλεγχος από ουρολόγο – ανδρολόγο. Εάν όμως συγγενής πρώτου βαθμού (πατέρας, αδελφός ή αδέλφια των γονέων) έχει διαγνωστεί με καρκίνο προστάτη, η εξέταση του PSA συστήνεται να αρχίζει από την ηλικία των 40 ετών.
Απαραίτητη είναι επίσης και η δακτυλική εξέταση του προστάτη από τον πρωκτό. Η δακτυλική εξέταση δίνει πληροφορίες για το μέγεθος του αδένα, την πιθανότητα παρουσίας φλεγμονής, την ύπαρξη ή όχι κάποιας σκληρίας.
Ο συνδυασμός του ιστορικού του ασθενούς, της τιμής του PSA και των ευρημάτων της δακτυλικής εξέτασης θα οδηγήσουν τον ουρολόγο στην απόφαση για το εάν ο ασθενής θα κάνει ή όχι βιοψία προστάτη αδένα.
Θεραπείες
Στον εντοπισμένο καρκίνο προστάτη, οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν την ενεργό παρακολούθηση, τη χειρουργική θεραπεία και την ακτινοθεραπεία.
Η ενεργός παρακολούθηση περιλαμβάνει τακτικό έλεγχο του ασθενούς, αφού ο καρκίνος του προστάτη είναι μια νόσος με αργή εξέλιξη. Η παρακολούθηση συστήνεται σε ασθενείς συνήθως μεγάλης ηλικίας με ένα μικρό όγκο ή σε ασθενείς με μικρό προσδόκιμο επιβίωσης εξαιτίας άλλων συνοδών προβλημάτων υγείας.
Η χειρουργική θεραπεία (ριζική προστατεκτομή) γίνεται είτε ανοικτά (με τομή) είτε ενδοσκοπικά (λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά). Το ογκολογικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο, αλλά οι ενδοσκοπικές μέθοδοι υπερτερούν λόγω μικρότερης νοσηλείας και μετεγχειρητικού πόνου.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των αντρών θα βιώσει στυτική δυσλειτουργία μετά τη ριζική προστατεκτομή. Επίσης, κάποιοι ασθενείς θα βρεθούν αντιμέτωποι με το πρόβλημα της ακράτειας ούρων μετά τη χειρουργική επέμβαση. Ο ουρολόγος-ανδρολόγος θα προτείνει τις εναλλακτικές θεραπείες που υπάρχουν σε αυτά τα ζητήματα, οι οποίες πλέον είναι αρκετές, απόλυτα ασφαλής, εξατομικευμένες και με μόνιμα θεραπευτικά αποτελέσματα.
Η ακτινοθεραπεία του προστάτη διακρίνεται στην εξωτερική ακτινοβολία και στη βραχυθεραπεία. Πολλές φορές, τα 2 αυτά είδη ακτινοβολιών χρησιμοποιούνται και συνδυαστικά.
Στο μη εντοπισμένο καρκίνο του προστάτη, οι θεραπευτικές επιλογές είναι η ορμονοθεραπεία και η χημειοθεραπεία.
Η ορμονοθεραπεία στοχεύει στην ελάτωση των επιπέδων της τεστοστερόνης στον ασθενή σε επίπεδα ευνουχισμού. Η ορμονοθεραπεία έχει κάποιες παρενέργειες, με προεξάρχουσες τη στυτική δυσλειτουργία, τις εξάψεις, την οστεοπόρωση, τη μειωμένη ερωτική επιθυμία και την αύξηση του σωματικού βάρους.
Η χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται, όταν πλέον τα καρκινικά κύτταρα αποκτήσουν αντοχή στην ορμονοθεραπεία. Η νόσος σε αυτό το στάδιο είναι προχωρημένη και συνήθως υπάρχουν επώδυνες μεταστάσεις στα οστά.
Στις ημέρες μας υπάρχουν πλέον αρκετές θεραπευτικές επιλογές ακόμα και σε αυτό το προχωρημένο στάδιο της νόσου. Ο ουρολόγος στα πλαίσια μιας ογκολογικής ομάδας (που απαρτίζεται από ογκολόγο και ακτινοθεραπευτή) προτείνει την καλύτερη θεραπευτική αντιμετώπιση με πρωταρχικό μέλημα την καλύτερη ποιότητα ζωής του ασθενούς.
